امام باقر (ع) فرموده است:
چون نمازگزار به نماز مى ایستد براى او سه خصلت است: فرشتگان او را از جاى پاهایش تا آسمان احاطه مى کنند، و از آسمان بر فرق سرش رحمت و نیکى فرو مى ریزد و فرشته یى بر او گماشته مى شود و ندا مى دهد اگر نمازگزار بداند با چه کسى مشغول مناجات است خسته و تافته نمى شود.
امام صادق (ع) فرموده است:
هر کس نمازهاى واجب را در اول وقت بگزارد و حدود آن را حفظ کند، فرشته آن نماز را در حالى که پاک و رخشان است به آسمان مى برد و آن نماز به نمازگزار ندا مى دهد که خدایت حفظ کند آن چنان که مرا حفظ کردى و من تو را به خداى مى سپارم همچنان که تو مرا به این فرشته گرامى سپردى.
و هر کس بدون سبب و عذر نماز را پس از وقت آن بگزارد و حدودش را رعایت نکند، فرشته آن را به صورتى آلوده و سیاه مى برد و آن نماز به او ندا مى دهد مرا تباه کردى، خدایت تباه کند و مرا رعایت نکردى، خدایت رعایت نکند. سپس فرمود: نخستین چیزها که از بنده چون در پیشگاه خدا بایستد پرسیده مى شود، نمازهاى واجب و زکات و روزه و حج واجب او و دوستى و ولایت ما خاندان است. اگر به ولایت ما اقرار آورده و بر آن مرده باشد نماز و زکات و روزه و حجش پذیرفته مى شود و اگر اقرار به ولایت ما نداشته باشد هیچ یک از اعمال او پذیرفته نخواهد شد.
منبع:روضة الواعظین / ترجمه مهدوى دامغانى، ص: ۵۱۰.