نماز

شیطان،این دشمن قسم خورده و دیرینه انسان، که همواره در کمین انسان است تا عبادت هایش را تباه و بی نتیجه سازد، از این راه ها برای فاسد کردن و باطل نمودن عبادات ما وارد میشود:

1.ریا

کسی که نه برای خدا،بلکه برای جلب نظر مردم یا رسیدن به موقعیت و شهرت،عبادت میکند،او گرفتار دام شیطان است و عباداتش به هدر میرود.این اخلال در عبادت، توسط شیطان حتی گاهی پیش از عمل، هم در نیت پدید می آید و از "قصد قربت" باز میدارد.

2.عُجب

شیطان انسان را در حین عبادت، به خودپسندی و  مهم دانستن عبادت ها می کشد، و اگر کار، با نام و برای خدا هم شروع شده باشد، در نیمه راه، شیطان آنرا تباه می سازد و انسان را به غرور،دچار می سازد

3.گناه

بی شک، گناهان، آثار خوب عبادات را از بین می برند. کشاورزی که پس از ماه ها تلاش و زحمت در راه به ثمر رساندن مزرعه و باغ، در اثر یک غفلت، گرفتار آتش سوزی و حریق خرمن می شود، رنجهایش هدر رفته است. گناهان ،آتشی در خرمن عبادات و اعمال ما هستند که آنها را بر باد می دهند.

خلاصه آنکه:

شیطان، یا جلوی ورود آب زلال را به جام دل انسان می گیرد، یا پس از پر شدن این ظرف، آنرا آلوده و فاسد می سازد و یا «زیر آب» آن را کشیده،آب ها را هدر می دهد.

امام سجاد^(ع)  در دعای «مکارم الاخلاق» از خداوند چنین می طلبد:

                خدایا،مرا بنده خودت ساز،ولی عبادتم را با عُجب، فاسد مگردان. مرا عزیز کن ولی به تکبر مبتلایم نساز.¹

صدقه هم که نوعی عبادت مالی است، به تعبیر قرآن، با منت نهادن باطل و تباه می شود.²

^{کاشتن نهال، وقت چندانی نمی برد، ولی به ثمر رساندن و مواظبت از سلامت آن و زدودن آفت ها دشوار است. گاهی گناهان یا حالات ناپسند روحی، همه نیکی ها را بر باد می دهد.}

در روایتی آمده است که:

عابدی مغرور و فاسقی شرمنده، هردو وارد مسجد شدند، فاسق ، بخاطر حالت توبه و پشیمانی، دگرگون گشت و مومنی صالح شد ولی عابد، به خاطر غرورش ،فاسق از کار در آمد.³

1.صحیفه سجادیه،دعای بیستم.